اشعث بن قیس اشراف زاده ای بود که حتی پس از قبول اسلام ارزش های جاهلی را فرو ننهاد.منفعت جویی های فردی و قبیله ای اشعث، اساس رفتار های سیاسی او را در لحظات تاریخ ساز تشکیل می داد. از قبل از بیعت با امام که بنای مخالفت سر داد، تا بعد از بیعت، که به جای همراهی با امام ^{علیه السلام} سرکشی و طغیان را به حد خود رسانید. او بجای اینکه مطیع پیشوای خود باشد و در هر شرایطی به تشخیص او عمل کند وهمچون سربازی فداکار، اوامر و نواهی او را  بر منافع شخصی خود مقدم دارد ندای مخالفت و کار شکنی سر داده بود.

یکی از علل شکست جنگ صفین برنامه هایی بود که اشعث با کمک معاویه در برهم زدن سپاه امام انجام داد، و موجب شد کار به حکمیت برسد. این مخالفت ها هر روز بیشتر می شد تا جایی که کار او به تهدید گستاخانه ی امام ^{علیه السلام} به قتل رسید.و البته این کار خود را با همراهی و یاری ابن ملجم به انجام رسانید و امام علی ^{علیه السلام} را به قتل رساندند.