دغدغه های مقام معظم رهبری پیرامون مسائل فرهنگی ، سالیان سال است که با تعابیری مثل جنگ نرم در سخنان ایشان بیان می شود.
دغدغه ای که می تواند خواب شیرینی را بر هم زند و تکلیف سرباز انقلاب را سنگین تر و محکم تر کند. شاید برای بسیاری از مردم با وجود مشکلات اقتصادی ، پرداختن به مسائل فرهنگی اهمیتی ندارد. اما با نگاه ژرف به جامعه و رویدادها برداشت دیگری می توان داشت. اگر به مشکلات گوناگون در عرصه های مختلف اجتماعی و اقتصادی و سیاسی بنگریم ، خواهیم دید که ریشه ی آن مشکل فرهنگی است. برداشت فرهنگی غلط است که انتخاب غلط در انتخابات را در پیش دارد. نگاه فرهنگی غلط است که اقتصاد کشور را وابسته به خارج کشور می کند. بیماری فرهنگی است که معضل های اجتماعی در زمینه هایی مثل اعتیاد را در جامعه به وجود می آورد . آیا واقعاً پیشرفت فرهنگ کشور، همانند پیشرفت های موشکی و پزشکی بوده است ؟ آیا همانطور که نخبگان کشور را به رشته هایی مثل ریاضی و پزشکی دعوت می نمایند ، به همان مقدار به ریشه ی همه ی مسائل،یعنی فرهنگ، دعوت می کنند؟ آیا دانشگاهی مختص به آموزش فعالیت های فرهنگی داریم ؟ آیا کشورهایی که در برابر استعمار زانو زدند، قبل از آن تسلیم فرهنگی نشدند؟ فرهنگ مسئله ای است که کمبود آن سبب می شود انقلابی مثل انقلاب الجزایر که از مساجد و حوزه ها شروع شد را به مقصد دیگر رساند. مشکل فرهنگی بود که سرزمین اسلامی یک میلیون شهید را به جای روی آوردن به فرهنگ اسلام به سوسیالیسم کشاند.
اما ماجرا در انقلاب ایران برخلاف انقلاب الجزایر و سایر انقلاب های جهان بود زیرا انقلاب ایران ، انقلابی با رهبری اسلامی و انگیزه های اسلامی و شعارهای اسلامی بود. مداد العلماء مرحوم امام خمینی، شهیدانی را تربیت کرد که راه صد ساله را یک شبه طی کردند. کار فرهنگی امام خمینی یعنی همان سازندگی شخصیت انسان ها و تقویت قوه دراکه انسان ها بود که انقلاب ایران نسبت به تهاجم ها حفظ شد. کارهای فرهنگی طلاب در جبهه ها بود که رزمندگان مقاوم در برابر دشمن پدید آمد . اینچنین است که مداد العلماء أفضل من دماء الشهداء می شود. نیازمند جهاد فرهنگی است که خرمشهرها پدید آید، حال در این جاده انقلاب منتهی به ظهور هرکس که قالو بلی را محکم بله گفت ، می تواند جزء بدریون زمان شود.
به قلم حجه الاسلام محمد حسین آتش صنعت/ دانش آموخته مرکز فقهی امام علی علیه السلام
